Forum Eerste Wereldoorlog

[Tandorini]

VAN PROSTITUEE TOT MOEDER
‘Soms genezen, dikwijls verlichten, altijd troosten’, stond er tijdens de Eerste Wereldoorlog op het insigne van de verpleegsters van het hospitaal L’Océan in De Panne. Die zin vatte perfect de rol van Belgische verpleegsters in de oorlog samen. Ze waren met minstens achthonderd, vaak nog maar net opgeleid, en aan het werk in moeilijke omstandigheden. Toch slaagden ze er geleidelijk in respect af te dwingen voor het verpleegkundig beroep, dat voor de oorlog geen gunstige reputatie had.

Een moeizame start
Tot het einde van de negentiende eeuw waren voornamelijk religieuzen verantwoordelijk voor het verschaffen van verpleegkundige zorgen. Professionele scholing was daarbij onbestaand. In 1882 kwam daar voor het eerst verandering in, toen de stad Luik een theoretische en praktische cursus voor lekenverpleegsters organiseerde. Bij gebrek aan leerlingen werd deze opleiding echter twee jaar later al stopgezet. Ook Brussel gaf in dezelfde periode een eerste aanzet: in 1883 stelde de liberale burgemeester Karel Buls tevergeefs voor om een verpleegstersschool op te richten, en vier jaar later startte de socialistische arts César De Paepe met de organisatie van een beperkte verpleegstersopleiding.

verder lezen:

http://www.scriptieprijs2014-18.be/nieuws/scriptie-belgische-verpleegsters-tijdens-de-eerste-wereldoorlog