Forum Eerste Wereldoorlog

[Kleine Vuurkruiser]

Ik zag vandaag een beschadigd herinneringsmonument (Pro Patria 1914) in Oost-Vlaanderen.

Dringend ingrijpen is nodig om te voorkomen dat de losgekomen stukken verdwijnen.

Waar kunnen we dit melden???

[derwisj]

Waar was dat? Normaal gezien zijn deze monumenten denk ik van de gmeente zelf...dus als je een briefje schrijft naar de gemeente...natuurlijk gezien de financiele toestand van een groot deel van de belgische gemeentes denk ik dat die monumenten niet prioritair hersteld zullen worden...
pascal
_________________
http://www.feitelijkverenigd.be/wp-content/uploads/2005/08/banner-CTIDK-bovenaan.jpg

[derwisj]

Uit een PB blijkt dat het monument te Oordegem staat...is er iemand uit Lede op dit forum die de gemeente onder een beetje druk kan zetten? Want ik vermoed dat dit monument onder deze gemeente valt...
zal zelf straks eens een mailtje sturen...
Is het geen idee via deze site een soort "monumentenwatch" op te richten?
pascal
_________________
http://www.feitelijkverenigd.be/wp-content/uploads/2005/08/banner-CTIDK-bovenaan.jpg

[derwisj]

Het schijnt de mensen in Lede niet echt te interesseren...op 8/12 een mailtje naar het gemeentebestuur gedaan en nog steeds geen antwoord...
Ik had vroeger een vriend die in de Leedse politiek zat, maar die kan ik niet bereiken...is vorig jaar verhuisd en lijkt een ander mobiel nummer te hebben...zal een dezer eens op zoek gaan of ik hem kan vinden in de leedse cafes...
pascal
_________________
http://www.feitelijkverenigd.be/wp-content/uploads/2005/08/banner-CTIDK-bovenaan.jpg

[Kleine Vuurkruiser]

Ik heb ook rond die periode een mail gestuurd naar Lede. De volgende dag kreeg ik een mail terug dat de melding van de beschadiging doorgegeven werd aan de technische dienst.

Een dag of twee later mocht ik een kleine folder ontvangen van de culturele dienst met enige info rond het monument en nog enkele dagen later kreeg ik nog wat inlichtingen van de heemkundige kring.

De dame die de mails binnen kreeg heeft dus wel haar werk gedaan.

Nu is het nog afwachten tot het monument hersteld is. Gisteren reed ik er voorbij en er was nog steeds niet gebeurd niettegenstaande de herstelling hooguit een uur in beslag zal nemen.

[derwisj]

Misschien naar een andere dienst gestuurd...ik heb gewoon de algemene e mail gebruikt; misschien is mijn mailtje nog aan het draaien in de administratieve molen...
pascal
_________________
http://www.feitelijkverenigd.be/wp-content/uploads/2005/08/banner-CTIDK-bovenaan.jpg

[Kleine Vuurkruiser]

tja, de mallemolen van de administratie, als "ouwe flik" weet je daar waarschijnlijk alles van....

[Kleine Vuurkruiser]

Hier dan een foto van het "vergeten monument"



Enige informatie rond de gebeurtenissen die aanleiding gaven tot de oprichting ervan volgt.

[Kleine Vuurkruiser]

Rechtover de Fauconniersmolen aan de Grote Steenweg te Oordegem (Lede), vlak naast de straatkant bevindt zich een losstaand oorlogsmonument.

Het herinnert ons de ongelijke strijd tussen een Belgische compagnie Cyclisten, en een compagnie van de Burgerwacht van Brussel, onder het bevel van commandant Léon-Louis Koning, en de voorhoede van een machtige Duitse divisie, 42.000 man sterk onder het bevel van Generaal Von Boehn, op 6 september 1914.

Verschillende Belgische soldaten sneuvelden, waaronder commandant Koning, 32 jaar oud, woonachtig te St.-Lambrechts-Woluwe.

Door de vereniging der "Oud-burgerwachten van Brussel' werd begin 1926 een herinneringscomité opgericht.
Op 25 juni 1926 verleende de gemeente Oordegem een som van 500 fr. (12,5 euro) als steun aan dat comité voor het inrichten van een vaderlandse plechtigheid en het oprichten van een gedenkteken aan de Grote Steenweg, nabij de molen.

Onder de gevallenen was, naast commandant Koning, ook een soldaat, de heer Esser, een voornaam lid van de burgerwacht (garde civique) van Brussel. Vandaar het initiatief van deze vereniging. Vele jaren kwam een afvaardiging van Brussel hier jaarlijks een bloemenkrans neerleggen.


Virginie Loveling verhaalt in haar dagboek:
https://archive.ugent.be/retrieve/2835/Oorlogsdagboek_Virginie_Loveling.pdf

Maandag, 7 september 1914.
De schilder, die te mijnent is ingevlucht, maakt mijn portret in olieverf. Kalm zat hij als immer aan het werk. Op een gegeven oogenblik, kijkt hij op: "Hoort ge dat? Kanongeweld, niet heel verre, waar mag het wezen?..."
Gissen kunnen wij het niet en, zonder verpoozen, arbeidt hij voort — heel aan zijn taak en ik evenzoo — want poseeren is ook een arbeid en geen kleine nog.
Vervaarlijk woedde nu het wild rumoer...
"Als het portret heelemaal klaar is," zei zijn vrouw, die binnengekomen was, "moet ge er op zetten: ‘"Gemaakt onder begeleiding van krijgsgedonder."
Dat zal gedaan worden.
's Nachts hooren wij wel eens een Taube, ook een zeppelin. Wij kennen reeds goed het verschillend gerucht k r r r en het hoe, hoe, hoe, trager en zwaarder. Een vroege bom viel op twee honderd meter van mijn huis.


Dinsdag, 8 september.
Groot alarm. Er was bericht gekomen van Generaal von Boehn, die met zijn leger te Oordegem — eenige uren van hier — campeert, commandant der troepen voor Gent tevens, dat de minste daad tegen de Duitschers bij hun intrede gepleegd, zou bestraft worden met het bombardement en het razeeren der stad. De Burgemeester werd naar Oordegem ontboden en het gevolg van 't onderhoud was, dat mits het requeereeren van: Benzine, watte: 10 rollen van 040 meter, haver, 100 velos, 10 motors, sigaren, enz. geen aanval geschieden zou. Van lieverlede aangenomen. Bijna terzelfder tijd was een auto door Gent gereden en een belgisch officier van adel had er op geschoten en een inzittenden officier gekwetst.

Nieuwe opschudding.
De Burgemeester moet weder naar Oordegem en door zijn wijs beleid wordt de stad nogmaals gered.
Het gevaar bestaat hier meest voor de houding der bevolking. De geesten zijn vinnig opgewonden. De werklieden — een dertigtal — stonden gisteren gereed aan den dok met revolvers in de hand om den vijand aan te randen, uit wraakzucht omdat Duitschers hen eens tijdens een werkstaking als nieuwaangeworvenen hadden vervangen.
Het is te Quatrecht en te Melle, dat er gisteren gevochten werd: huizen en hofsteden zijn in brand gestoken. Vele dooden. Och, het waren allen vrijwilligers van den belgischen kant.


Woensdag, 9 september
Om acht uur des morgen nemen mijn logee en ik den tram, die ons naar 't Arsenaal brengt, vanwaar wij naar Melle zullen rijden. Op heel den doortocht der stad staan achter de ramen gele plakkaten met: "Leve onze burgemeester"!

Een stroom van menschen trekt in onze richting, te voet, per fiets, enkelen in voertuigen.
Aan het Arsenaal krioelt een ontelbare menigte. De stoomtram van Melle komt ledig aan en wordt letterlijk bestormd. Wij worstelen ons naar binnen en zien de bedrukte aangezichten van de achterblijvenden, die op een nieuwen tram — een half uur later — wachten moeten.
Langs weerskanten van den breeden heerweg serren, niets dan zilver blinkend glas: die streek is meest door bloemenkweekers bewoond. Deze serren zijn afgewisseld door velden van begonia 's, minder uitgestrekt dan de hyacinthen en tulpen-velden tusschen Leiden en Haarlem, maar rijker, schitterender van kleur.
En denken, dat het van een gril van generaal von Boehn afgehangen heeft om hier alles aan stuk te doen slaan en te vertrappen!...
Op het eigenlijk dorp van Melle is geen verwoesting gepleegd. Een vernield portiershuisje aan den zij-ingang van het vermaard jongenspensionaat is het eerste van dien aard: het dak ligt heel in kleine stukjes pannengruis; de nog rechtstaande gevelmuur is zwartberookt. Het gesticht zelf heeft geen schade geleden.
Ietwat verder begint het deerniswaardig tooneel: twaalf werkmanshuizen, ten gronde verdelgd; geen spoor van schrijnwerk, geen splinter van ramen of deuren meer te vinden; gruis daarbinnen op wat de vloeren zijn geweest; berookte muren en het zonderlingste van al: de twaalf gevels ongeschonden met de twaalf schoorsteenen er op.
Verscheidene straatboomen dragen sporen van kogels. Een is zoo doorschoten, dat ge door den stam het omliggende als in een kijkkast ziet.
Vrouwen, mannen en kinderen staan op den steenweg met schaaltjes en blikjes, die voor ingelegde groenten hebben gediend. Luide schudden zij het gekregen geld op. Het regent centen en nikkelstukjes daarin.
Wij volgen den menschendrang in de richting van Quatrecht: vier vernielde woningen: van de berookte gevels af waaien ranken, waarop dezen zelfden morgen fluweelkleurige convolvuluskelken moedig zijn opengegaan.
Opnieuw dertien ingestorte huizen, en hier ook al de gevels rechtgebleven, uitgebrokkeld deels. En in het midden van nog andere platgeschoten gebouwen een onbeschadigd huis met het opschrift "Pianos", ook een herberg, geëerbiedigd.
Daaruit schoten de Duitschers op het volk. En als een gruwzame schimp van het toeval een herberg waar, boven een gat, dat de ingang was, nog te lezen staat à... a... elle... ue. Deze Belle Vue staat naast een boerderij ten gronde afgebrand; de ruime stallen zijn niets anders meer dan telkens vier naakte muren. Aan een dezer, elk op een gemetseld hok, zitten twee heel groote honden aan ketens vast. Maar ze hebben niets meer te bewaken. Ze kijken naar de bezoekers zonder blaffen met openhangende kinnebak, verbijsterd en verbaasd door al het vreemdsoortige om hen heen.
Een reuk van verzenging heerscht over heel de streek. Puinen rooken nog. Buiten den afgebranden boomgaard hebben hooi- en korenschelven gestaan: stroo slingert overal en de naarstige bewoners werken vlijtig om het nog te redden en in een tas saam te rakelen.
Het regent een beetje. Hier is een gewezen klaverveld. De grond is nat en glad van de afgevreten stengels, want paarden hebben alleen de bloemen en de bladeren gegeten.
Ginder, nogal verre over een platgetrappelde weide, dicht bij den hoogen weg, waarover de treinen rijden, staat een groep menschen en gaan vele menschen heen. Twee duitsche officieren liggen er begraven. De een was colonel: zij kwamen te paard van onder het viaduct, toen een kogel hen neervelde. Ze liggen onder dezelfde terp, waarop de soldaten van hun troep plaggen gras hebben aangebracht. Een houten kruis, uit twee ongeschaafde plankjes saamgesteld, staat er op; ook een kleiner kruis, met den achterkant naar 't eerste toegewend. In de nabijheid van die grafstede is een boerderij met een tuin en daaruit hebben vrome krijgershanden hortensias met langse stengels afgesneden en op het graf van hun gebieders neergelegd. Een zestal staken met ijzerdraad omwonden, en een tweede borstwering van prikdraad beschermen het tegen vertrappeling.
Ik wil weten, wat er geworden is van twee mijner vriendinnen, welke Melle bewonen. Ik bel aan de groote poort der eene. Ze gaat niet over. Een dame in rouwgewaad komt voorbij: "De juffrouw zal bang wezen en verboden hebben open te doen. De bus is toegenageld. Indien ge haar schrijven wilt, zal ik haar de boodschap eigenhandig bestellen." Ze geeft een potlood en haar kaartje, met een hoog adellijken naam en wacht, en op den vensterrand, als lessenaar gebruikt, schrijf ik een paar regels.
"En Mevrouw X,", vraag ik, "leeft die nog?"
"Ja zeker, dezen morgen heb ik ze gezien in den lijkdienst van twee doodgeschoten kinderen."
En zoo ben ik gerust. Ze woont te ver en wij zijn te moe om ze op te zoeken.
Groote woeling aan den tram. Dappere strijd om er op te geraken.
Ik zie niets er binnen dan vluchtelingen. En... de oogen van die menschen! Tevergeefs zoek ik woorden om ze te beschrijven: de kleur telt niet meer mede, de uitdrukking zegt alles. Er ligt iets in van de vrome onderwerping der martelaren. De blik is tevens weifelend en star: het oog ziet niet meer het stoffelijk-zichtbare; maar 't verschrikkend geziene blijft er onverdrijfbaar ingeprent.
Rechtover mij zit een werkvrouw met een energiek voorkomen, bruingebrand van de zon, in het bloote hoofd, dat begint te grijzen en bloote bruine voorarmen; een pak ligt achter haar; een mand staat hinderend tusschen ons en op die mand — heel vol — ligt een hondejong.
Het trekt de aandacht en ze vertelt — een man aanwijzend die op de voorplaat in den dichten drom staat met een langharigen hond in den arm — dat ze van Leuven zijn, reeds drie weken op den dompel. Vóor het bombardement vertrokken lieden — menschen bij wie ze werkvrouw was — en ze besteedden dien hond te hunnent. Mevrouw bracht hem: "Ja, mevrouw, ik zal er voor zorgen als voor een eigen kind. En ik houd woord" zegt ze vastberaden. “Hij heeft sedert jongskens gehad. Wij hebben er hem éen gelaten voor zijn eigen wel."
‘"En de meesters?"’
‘"Die zijn nergens te vinden. Nu vertrekken wij daarmee naar Engeland."’
Een boerenjuffer zit naast mij: ‘"Ook vluchtelinge?"’
‘"Ja, maar hier van Melle, 't is te zeggen van tusschen Melle en Gentrode. Daar is het erg toegegaan. Het huis naast onze hofstede is beschoten en afgebrand."’
‘"En gij zelve zijt er ongedeerd uitgekomen? Kunt ge zoo uw hofstede en uw beesten verlaten?"’
‘"Het mannevolk blijft thuis, die hebben een velo om te vluchten als 't nood doet."’
‘"Ge hebt zeker een goed gebed gelezen (gebeden), toen dat schieten zoo aan den gang ging?"’ vraag ik, getroffen door de welmeenend-godvreezende uitdrukking van haar reeds ietwat verouderd gelaat.
Zij schudt het hoofd nadenkend en traag:
‘"Wij hebben niet gelezen, niemand zou dat kunnen in zulk geval; ne mensch en peinst alstoen op niets anders dan om zijn leven te redden. Wie het niet heeft bijgewoond en kan het zich niet voorstellen... Naast onzent woont Blundaert, de slachter, — ge kent hem misschien?"’ vraagt ze naiëvelijk, met hare zonderlinge oogen mij aankijkend.
Ik schud van neen.
‘Toch wel van hooren spreken?"’
‘"Zeker, zeker,"’ antwoord ik om ze niet te storen in haar verhaal, en ze vervolgt: ‘"Een van zijn zoons — Staaf — zat in den kelder gevlucht. Hij stak het hoofd boven de trappen en hij viel dood van een geweerschot; de tweede, Jan, die achter hem stond, wilde vluchten over den bogaard, maar in één, twee, drie lag hij ook neergeveld, zijn voet was af; maar hij was niet dood. Een van de Uhlanen doorstak hem met zijn lans. Ik zag het van uit ons ovenbuur. Ze zat zoo diep, die lanse, door en door zijn lijf; de kerel had moeite om ze er wêer uit te krijgen."’
‘"Ze zijn zeker alle twee hier op 't kerkhof begraven?"’
‘"Neen, daar loopen ze niet achter. Daar stond een spaa, ze maakten een put onder 'nen appelaar en smeten er hen nog warm in. Hij die de spaa had, vulde den put; ze schopten er nog wat aarde bij en ze legden den afgeschoten voet met den schoen aan er bovenop.’

[Kleine Vuurkruiser]

Een andere gelijkaardige getuigenis:

Arthur Gleason vertelt in zijn boek “Golden Lads”: (vrij vertaald uit het Engels)

Op 7 september 1914, was ik aanwezig bij schermutselingen tussen Duitsers en Belgen in Melle, een paar kilometer ten oosten van Gent. Wij liepen naar de Duitse linie, waar een jonge Hussarenofficier, ons aanmaande om hem en zijn mensen te volgen naar hun kamp voorbij Melle. Op onze linkerzijde stonden huizen van Melse burgers in brand, zesentwintig kleine huizen opgetrokken in gele baksteen. Het was geen vuurzee, geleidelijk brandde het vuur in iedere woning afzonderlijk. De muren tussen de huizen waren nog intact. De zesentwintig huizen brandden langzaam uit, de ganse nacht door.





De drieduizend Duitse militairen en hun officieren waren niet dronken of losbandig. De discipline was goed. De brandstichtingen waren bedoeld als een schoonmaak, zij maakten koudweg een stuk van het werk uit. Het was een straf. De Belgische militairen hadden zich tegen het Duitse leger verzet. Als de Belgische militairen zich verzetten, dan moeten burgers als boete gedood worden. Dat voedde verschrikking en leerde de bevolking de les: “Geen verzet tegen Duitsland. Dat betekent de dood, de dood van uw vrouw en kind.”
Wij werden omringd door militairen en kregen vier schildwachten rond ons. Burgers die te dicht bij het kamp liepen, werden opgepakt en bij aan onze groep gevangenen gebracht. We waren zeker met dertig. Een boer, die naast me op de grond lag, zag hoe zijn eigen huis door het vuur verteerd werd.




Een andere gevangene was een oude, geesteszieke man. Hij bleef maar tegen zichzelf praten. Zelfs een kind zou duidelijk zien dat dit een dwaas was. De Duitse schildwachten bevolen stilte. De oude man mompelde verder in zijn eigen leefwereld. De schildwacht greep zijn bajonet en plaatste deze op zijn geweer. Een paar medegevangenen duwden de oude man met zijn gezicht tegen de grond om zijn gewouwel te stoppen.
Omstreeks vijf uur in de ochtend marcheerden Duitse ziekendragers naar de afgebrande huizen. Uit het huis van de boer die naast me lag, werden drie lichamen gehaald. De man barstte in een onderdrukt snikken uit.
Om zes uur werd het kamp overvlogen door een vliegtuig dat orders naar het Duitse detachement bracht. Deze troepen, die normaal naar Gent moesten, werden teruggetrokken naar Brussel. De veldartillerie, die naar het westen was gerold, werd terug verplaatst naar het oosten. Een officier leidde ons terug in de richting van Gent en liet ons dan gaan. Als de Duitsers Gent waren binnengevallen zouden wij een mensenlijk schild voor de troepen geweest zijn. Maar door de terugkeer naar Brussel waren wij slechts een last. Wij liepen haastig weg in de richting van Gent. Wanneer wij langs een boerenhof liepen zagen wij een boer dood in zijn deuropening liggen. Wij liepen verder langs het klooster van Melle, waar Katholieke zusters leven. In de tuin voor het klooster lag het meubilair, het beddegoed en eigenlijk de volledige inhoud van de gebouwen rondgestrooid.
Bezorgd ging ik kijken. Ik werd gerustgesteld dat geen enkele zuster was misbruikt of gedood. De Duitse militairen hadden de plaats slechts doorzocht.



Melle, Kwatrecht en Oordegem liggen halverwege Gent en Aalst, langs de grote baan Gent - Brussel.

[ww_soldier]

Dit laatste is interessant, want ik woon op een boogscheut van Melle. Het enige vreemde is dat er sprake is van het college van Melle en dat er Zusters leefden. Het college in Melle is van de Paters Jozefieten. In Melle vogelhoek is er wel een school Sint-Franciscusinstituut, en daar zitten de Zusters Van Liefde.
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Kleine Vuurkruiser]

Uw opmerking is terecht. Het gaat om het klooster van Melle. Dat ligt, hoe kan het anders, in de huidige Kloosterstraat. De Kloosterstraat loopt evenwijdig met de Brusselsesteenweg. De afstand van het klooster naar het college bedraagt - ruwe schatting - een goede 500 meter.

De tekst is ondertussen aangepast.

[ww_soldier]

Oh dan is het nog een ander klooster dan waar ik het op had. Dat klooster van die nonnen lag inderdaad in de kloosterstraat, twee jaar geleden is dat afgebroken.
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Kleine Vuurkruiser]

Is er dan nog een klooster?
- Kloosterstraat (nu blijkbaar afgebroken)
- Tuinstraat (St-Fransiscus)
- mogelijks Heusdenbaan (maar is misschien geen Melle meer - Gentbrugge al Heusden - in elk geval is daar ergens de grensscheiding)

ww_soldier, wij komen blijkbaar uit dezelfde buurt. Ik woonde in de P. Benoitlaan in de rijkswachtkazerne (vader was daar rijkswachter en jaren later zat "den dezen" daar ook met zo een uniform aan. De streek van Gentbrugge, Ledeberg, Melle, Heusden, Merelbeke is (was) mij dus goed bekend.

[abn]

Nog maar eens een vergeten monument dus. Mooi opzoekwerk .

Zie ook het topic over de gevechten te Nazareth begin oktober 1914. Het ging hier ook om een gevecht tussen de flank van het Belgisch leger (ook burgerwacht) en de voorhoede van het Duitse Heer.
http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=5069

Mooie foto trouwens, Kleine Vuurkruiser, ik zou voorstellen om die in grotere versie te posten voor de fotowedstrijd !

bert.

[ww_soldier]

Op Heusdenbaan heb je Steveliet, maar ik weet niet of dat een klooster is. Wat verder heb je MPI Sint Gregorius, en daar zitten nog paters.
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Patrick Mestdag]

Wat meer gevonden over Oordegem
alhoewel geen beschrijving van het gevecht
op Malte zijn database

Sonntag, 6.9.1914
Deutsche Tagesmeldungen:


"6. September. Die Deutschen gingen nordwestlich von Brüssel zwischen Gent und Antwerpen vor.
Die Verbindungen zwischen diesen beiden Städten sind unterbrochen.
Bei Oordeghem in der Nähe von Wetteren, südöstlich von Gent,
fand am 5. September ein Gefecht statt.
Die Belgier mußten sich vor der feindlichen Übermacht zurückziehen.
Ein Kommandant ist gefallen."
Uit
http://www.1914-18.info/erster-weltkrieg-orte-index.php?finden=Oordeghem


Verder

http://www.1914-18.info/erster-weltkrieg.php?u=926&info=An-der-Front#bid68265

12.10.1914

eine linke Kolonne (33.Ers.Inf.Brig.) auf der großen Straße nach Gent vorgehen.
Die 4.Ers.Div. (III.Res.Korps) erreicht Gent, das vom Gegner geräumt ist,
die 5.Res.Div. Zwynaerde (südlich Gent), die 6.Res.Div. Oordegem (10 km westlich Alost).
Nach kurzen Plänkeleien erzwingt sich die 33.Ers.Inf.Brig. (4.Ers.Div.)
den Zugang nach Gent, vor dessen Toren sie um 13.00 Uhr haltmacht.

Plänkeleien =schermutseling
Uit
http://www.1914-18.info/erster-weltkrieg.php?u=926&info=An-der-Front#bid68265


en verder nog het bekende verhaal van de onderhandelingen om de stad aan de Duitsers over te geven ,
wat gelijk loopt
met wat Virginie Loveling in haar dagboek schrijft
Dienstag, 8.9.1914
Deutsche Tagesmeldungen:


"8. September.
Die deutschen Truppen haben die Belgier bei Melle nach einem Bombardement zurückgeworfen.
Sie lagerten am 7. September in der Gegend von Termonde und Aalst und rücken nun in der Richtung auf Gent vor.
Der deutsche General ersuchte den Bürgermeister von Gent,
nach Oordeghem zu kommen, um mit ihm zu verhandeln.
Es wurde ein Übereinkommen dahin erzielt,
daß die deutschen Truppen nicht in die Stadt Gent einziehen,
die dortige Bürgerwacht entwaffnet wird und die Stadt bestimmte Heereslieferungen leistet.
In Gent war die Freude groß.
Gleichwohl ereignete sich am Nachmittag ein Zwischenfall.
Infolge eines Mißverständnisses wurde in Gent
auf zwei deutsche Offiziere geschossen,
von denen einer getötet und der zweite verwundet wurde.
Der Bürgermeister begab sich sofort wieder zu dem deutschen General, um mit ihm über die Angelegenheit zu verhandeln."


http://www.1914-18.info/erster-weltkrieg.php?u=764&info=08.09.1914#bid66891


@+
Patrick
_________________
Verdun ….papperlapapp! Louis Fernand Celine
Ein Schlachten war’s, nicht eine Schlacht zu nennen“ Ernst Junger .
Oublier c'est trahir ! marechal Foch

[Kleine Vuurkruiser]

Het verhaal krijgt vorm.

Op vrijdag 21 augustus verschenen de eerste vijandelijke troepen ten zuiden van Gent. In Melle werden de gevreesde Ulanen gesignaleerd.

Een tweetal weken later, op maandag 7 september 1914 rukte de voorhoede van een machtige Duitse divisie, 42.000 man sterk onder het bevel van Generaal Von Boehn op in de richting van Gent, langsheen de Brusselsesteenweg. Belgische vrijwilligers en burgerwachten verhinderden de opmars naar de stad op het grondgebied van Melle, tussen het College van de Paters Jozefieten en het station van Kwatrecht. Verschillende Belgische soldaten sneuvelden. Er woedde een hevig gevecht waarop de Duitse eenheden zich terugtrokken in de richting van Oordegem.
De Duisters koelden hun woede op de burgers. Een negental burgers werden gedood, zo ook een jongeling onder de ogen van zijn eigen vader.
Een paar dozijn huizen werden platgebrand, waaronder ook een prachtige nieuw gebouwde villa van een notaris. De huizen gingen met hebben en houden in vlammen op. De reden van deze wreedheden? De gekende woorden: ”Man hat geschossen…”

Bij hun terugkeer naar hun kantonnement voerden de Duitsers verschillende gevangenen met zich mee, waaronder ook de Amerikaanse journalist Arthur Gleason die later alles optekende in zijn boek “Golden Lads”. Deze gevangenen zouden bij de verdere opmars naar Gent waarschijnlijk een menselijk schild moeten vormen.

Ondertussen verspreidde zich het gerucht dat het Duitse leger niet naar Gent zou komen. De burgemeester van Gent, Baron BRAUN was met de auto naar Oordegem gereden om er met Generaal Von Boehn te onderhandelen. De stad zou gespaard blijven als deze een bevoorrading van de Duitse troepen deed. De stad was gered. Overal werden affiches opgehangen met felicitaties voor de burgemeester.

De volgende dag, dinsdag 8 september 1914, week de vreugde voor zware ongerustheid. In Gent, in de Sint Pietersnieuwstraat, liep een luitenant van het Belgische leger, toen daar plots een auto met Duitse soldaten verscheen. De Luitenant, niets afwetend van de afspraak tussen het Gentse stadsbestuur en de Duitse troepen, opende het vuur op de auto. Eén van de inzittenden – een Duitse officier - werd geraakt. Er was grote opschudding, maar de burgemeester kon de gemoederen blijkbaar bedaren. Luitenant Kervyn de Volkaersbeke had als soldaat zijn plicht gedaan. Door sommigen werd hem zware onvoorzichtigheid verweten, door zijn daad bracht hij de Gentse bevolking in gevaar.

Op woensdag 8 september kreeg Generaal Von Boehn het order om zo spoedig moedig mogelijk het Legerkorps van Von Kluck te gaan versterken bij de nakende slag aan de Marne.
Dat dit bevel onverwacht kwam blijkt uit het overhaaste vertrek van de Duitsers, richting Frankrijk. Toen de door de Gentse Burgemeester beloofde bevoorrading in Oordegem toekwam, was het leger al vertrokken. Het trok in sneltempo in de richting van Beerlegem (Gavere). Pas nabij Leeuwergem (Zottegem) kon men deze troepen inhalen.

Een terechte vraag of het Duitse commando hier geen grote strategische blunder heeft gemaakt? Indien zij verder via Gent waren opgemarcheerd, konden zij de terugtocht van het gehavende Belgische leger naar de Westhoek verhinderen en was er nooit sprake geweest van een slag om de IJzer!


Een maand later speelde zich in deze omgeving terug bloederige taferelen af…. Wordt vervolgd!


Wat het monument betreft, meen ik te mogen stellen dat er in Oordegem niet echt gevochten werd. De eigenlijke strijd moet zich afgespeeld hebben op het grondgebied Melle, in de driehoek gevormd door het college van de Paters Jozefieten tot de spoorweg te Kwatrecht en het Heersbos te Gontrode.
Het kantonnement van de Duitsers was te Oordegem. Waarom het monument op zijn huidige plaats werd opgericht blijft mij momenteel een raadsel.


Bronnen:
-Oorlogsboek van het Davidsfonds – Geschiedkundige Heruitgeverij, Gent
-Het dagboek van Virginie Loveling
-“Golden Lads” van Arthur Gleason - www.greatwardifferent.com/Great_War/Belgium/
-Website Malte - www.1914-18.info/

[Patrick Mestdag]

Ooit eens voor de fransen de namen der gevallen
fusiliers marins te Melle weest gaan opnemen ,



Hier een paar fotos van hun rustplaats en monument
aan de brusselse steenweg
Melle

@+
Patrick
_________________
Verdun ….papperlapapp! Louis Fernand Celine
Ein Schlachten war’s, nicht eine Schlacht zu nennen“ Ernst Junger .
Oublier c'est trahir ! marechal Foch

[Kleine Vuurkruiser]

Goed!

Dat is het begin van het vervolg van mijn verhaal van vandaag. Dit monument is opgericht naar aanleiding van de gebeurtenissen in oktober 1914

[ww_soldier]

In dit monument werd ooit opengebroken omdat men dacht dat het paneel van de 'Rechtvaardige Rechters' (onderdeel van het Lam Gods, door de gebroeders van Eyck) er in verborgen lag.

Om de begraafplaats van Melle liggen nog steeds een aantal Franse gesneuvelden. Onmiddellijk bij het binnenkomen op uw rechterkant.

Bert
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Kleine Vuurkruiser]

De gesneuvelden aan Duitse zijde zouden in Kwatrecht begraven zijn!??

Heeft er iemand weet waar deze begraafplaats zou kunnen zijn?

[oorlogsgraven]

Een foto van de Duitse begraafplaats



vrgr

Rob

[Kleine Vuurkruiser]

We kunnen het jaar goed beginnen:
Het monument is HERSTELD!


Met dank aan de gemeente LEDE

[nick 5]

das goed nieuws

[derwisj]

Nou, dat vind ik nog eens mooi; heb vorige week trouwens gezien dat er op de markt van Lede ook nog een mooi monument voor de genseuvelden staat...als ik nog eens in de buurt ben zal ik eens enkele fotos nemen...
pascal
_________________
http://www.feitelijkverenigd.be/wp-content/uploads/2005/08/banner-CTIDK-bovenaan.jpg

[ww_soldier]

Bij deze de namen van de Fransen die vandaag nog te Melle Rusten

* Velly Andre, Second-Maitre, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Bloteau Emile, Matelot, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Doussin Auguste, Matelot, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Engelin Emile, Matelot, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Normane Alex-, Matelot-Mecanicien, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Pipaud Constant, Matelot, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Kerreneur Guill-, Matelot, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Le Drean Denis, Matelot-Fuselier, 2e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

* Le Coo Jean, Matelot-Cannonier, 1e Regiment de Marins, 9-10 oktober 1914

_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Patrick Mestdag]

Goed zo ww soldier
dan hoef ik ze niet van mijn oude pc te halen

@+
Patrick
_________________
Verdun ….papperlapapp! Louis Fernand Celine
Ein Schlachten war’s, nicht eine Schlacht zu nennen“ Ernst Junger .
Oublier c'est trahir ! marechal Foch

[ww_soldier]

Nou ik was toch in de buurt, dus heb ik ze maar even opgeschreven. Het kan Kleine Vuurkruiser helpen bij het uitdokteren van wat er toen is gebeurd.
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Kleine Vuurkruiser]

hé hé ww-soldier,

jij mag anders wel verder doen hoor. Ik heb nog wel iets over de gebeurtenissen van oktober 1914, maar ik vrees dat het ook niet echt veel zal zijn. Van de gebeurtenissen in september 1914 heb ik,buiten wat ik al geplaatst heb, momenteel niets meer.

Om echt diep te gaan zoeken geef ik momenteel forfait. Ik ben nog bezig met het voetspoor van mijn grootvader te volgen. Volgende week is het archief van het legermuseum terug open en kan ik gaan snuisteren in de regimentsgegevens.
Ik kijk ondertussen ook wel uit voor Patrick. Zijn grootvader Fernand Wijngaert heeft hoogstwaarschijnlijk in hetzelfde regiment gediend als mijn grootvader, daar het 16de linie afgesplitst werd van het 6de linie. Misschien vind ik zijn naam ook wel terug in het register.
Werk genoeg dus...

Ik heb ondertussen wel wat gevonden over Duitse activiteiten in jouw huidige (en mijn vroegere) woonomgeving. Eén van de komende dagen zie ik wel onder welke topic ik dat hier kan plaatsen.

[ww_soldier]

Bij mij zal het onderzoekwerk ook wel even blijven liggen. Eerst en vooral zorgen dat mijn lessen zijn voorbereid tegen volgende week, mijn cursussen die ik volg moet ik ook nog bijhouden en ik denk dat daarmee mijn tijd is opgebruikt.

Bert
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Kleine Vuurkruiser]

In mijn posting van 28 december 2006 verwees ik naar een strijd die zich in oktober 1914 afspeelde te Melle. Dit verhaal werd nu mooi gebracht door Patrick. Ik verwijs naar de nieuwe topic :

http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=8061

[AOK4]

Voor zover ik kan zien, was het gevecht van 7 september 1914 een zaak van Res.Hus.Regt. 6, ondersteund door een paar compagnies van Inf.Regt. 162, die het bevel om zich niet met de schermutseling te moeien, hadden gekregen.

Uiteindelijk konden de Belgische posities ingenomen worden. Enkele tientallen Belgen werden krijgsgevangen genomen. Inf.Regt. 162 telde 21 doden/slachtoffers, onder wie één Leutnant, die op 9/9 overleed en Gefreiter Helmuth Spiegel, die later begraven werd op de Duitse militaire begraafplaats van Melle (hij ligt nu begraven in Vladslo).

(pas op! de gevechten van 7 september en 9 oktober zijn twee totaal verschillende zaken met totaal verschillende eenheden)