Forum Eerste Wereldoorlog

[Mario]

Robert Graves beschrijft in Goodbye to All That ook enkele persoonlijke ervaringen;

In Béthune zag ik de geest van soldaat Challoner, die met me in Lancaster had gezeten, en erna weer in Wrexham, in de F-Compagnie. Toen hij naar Frankrijk vertrok om zich daar bij het eerste battaljon te voegen gaf hij me een hand en zei: "Ik zie u in Frankrijk weer, luitenant." In juni kwam hij langs het kwartier van onze C-Compagnie, waar we juist een speciaal diner hadden om onze veilige terugkeer van Cuinchy te vieren -nieuwe aardappelen, vis, doperten, asperges, lamscarbonade, aarbeien met slagroom en drie flessen Pommard. Soldaat Challoner keek door het raam naar binnen, salueerde en liep door. Ik kon me niet in hem hebben vergist, noch het embleem op zijn pet; toch was er destijds rond Béthune nergens een bataljon van de Royal Welch ingekwartierd. Ik sprong overeind en keek door het raam naar buiten, maar zag alleen een rokend peukje op het trottoir. Challoner was in mei bij Festubert gesneuveld.

[Mario]

Toen ik op een dag bij Cambrin door een loopgraaf liep, liet ik me plat op de grond vallen; twee tellen later trof een Whizz-bang de achterkant van de loopgraaf precies op de plek waar mijn hoofd was geweest. De sergeant die een paar passen voor me liep, draaide zich om: "Bent u dood, luitenant?" De granaat was afkomstig van een batterij vlak bij de boerderij Les Brigues, maar duizend meter bij ons vandaan, zodat ik moet hebben gereageerd zodra het kanon afging. Hoe wist ik dat die granaat mijn kant op zou komen?

[barthas]

prachtig is vooral de terloopsheid waarmee het beschreven wordt. toevallig (?) ben ik goodbye to all that op het moment aan het herlezen.