Forum Eerste Wereldoorlog

[ww_soldier]

Waarzeggerij met een sleutel:

Het was in het jaar zeventien - de oorlog was al ver gevorder - en het waren al veel soldaten die misschien dod waren andere niet hé. En dat kwam hier zo ver dat ze hier een middel uitgevonden hebben om te weten of dat ze dood waren of dat ze leefden.
En het was hier een bejaard vrouwmens en het waren hier in de omtrek verschillende zulke die dat middel gevonden hadden: ze hielden een grote sleutel tussen de toppen van hun vingers en een gamiliant van die soldaat moest tezelfdertijd het Sint-Jansevangelie lezen.
En als ze de sleutel met de toppen van hun vingers kosten vasthouden zonder dat hij op de grond viel, en dat dat gebed gedaan was, het was het bewijs dat hij leefde.

Waarmaarde

Uit: Volksverhalen uit Oost- en West-Vlaanderen, Renaat van de Linden en Lieven Cumps, 1979, pag 46
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[ww_soldier]

Waarzeggerij met kaarten:

Ik ga je een keer vertellen wat dat 'k tegengekomen heb. Ik heb in de oorlog gezeten, veertien-achtien, hé.
En we kwamen in Gent, in Sint-Amandsberg en we deden een paar huizen
En 'k zeg: ''t Is niet waar!'
Maar ik had een broer in Amerika en ik had juist geschreven naar mijn broer en ik wist dus dat hij niet ziek was. En 'k zeg: ''t Is geen waar!'
Want 'k had juist naar mijn huis geweest.
En dat bleef alzo.
En ik ben daar zeker een week of vier geweest.
En in de laatste week weerom die kaarten geleid en het was nog een keer juist hetzelfste. En ze zegt: ''t Is iemand dood in je huis.'
Een beetje later, ik kom naar huis - eer dat we naar Duitsland gingen en mijn kameraad in Amerika liet weten, dat mijn broer dood was!

Waarmaarde

Uit: Volksverhalen uit Oost- en West-Vlaanderen, Renaat van de Linden en Lieven Cumps, 1979, pag 46-47
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[ww_soldier]

Duits soldaat en paard:

Die Duits dat was een begaafde mens.
In '14, mijn zuster die in Halewijn woonde, ze was gevlucht. En ik had de papieren gekregen achter de slag van Kemmel. Zo, ik voerde mijn zuster weer naar Halewijn.
En als ik in Geleveld kom: de route was daar gesprongen en het waren daar Duitse prisonniers die de route herstelden.
En op de plaats van die mijn stond er een stuk of tien soldaten en een Engelse sentinelle en ze zaten in een put die ze gemaakt hadden.
Een van de Duitsen vroeg: 'Haben sie nichts zu rauchen?'
Ik wilde geen sigaretten geven, maar op hetzlfde moment, mijn paard stond stil en wilde niet meer verroeren.
En de Engelsen probeerden nog om het voort te krijgen. Niets te doen.
En ik gaf een sigaret toebak en die oude Duits deed een beetje ceremonie rond het paard zijn kop.
En hij spuwde het uit en hij ging een keer of twee rond en hij spande het weer in.
'Gaat nu maar,' zei hij, ''t gaat nu niet meer leuren [=treuzelen]. Het gaat altijd aan trekken!'
Dat ga ik heel mijn leven zweren.
Dat is zo gebeurd.

Watou

Uit: Volksverhalen uit Oost- en West-Vlaanderen, Renaat van de Linden en Lieven Cumps, 1979, pag 90-91
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[ww_soldier]

Aankoop met gevonden of gestolen geld:

In de andere oorlog [van 1914-1918] woonden d'r daar aan het Kruisen te Everbeek een koppel huishoudens [= gezinnen] en die mensen 'n hadden maar het water dat er liep.
En op een nacht waren die twee mannen een zak patatten gaan smokkelen en ze rustten een beetje op hunne zak ievers [= ergens] in een kets [= smalle weg].
En met een keer zagen ze daar achter de haag een lantaarn en twee mannen met een spa en in de klaarte van de lantaarn zagen ze dat die twee mannen een doos in de grond staken: dat waren mensen die hun geld borgen.
En die twee smokkelaars hebben, van als die twee weg waren, die doos bovengehaald en het geld gedeeld.
En de ene heeft het opgedronken en de andere heeft er hem een hof mee gekocht. Maar daar is al iets gebeurd.
Een beetje nadien werd zijn wijf ziek en ze stief. Dan wer hij ziek en stief ook. D'r zijn daar dan andere mensen komen op wonen en dat wijf was ook al direct dood. En het heeft dan met ene keer begost [= begonnen] in de stal: de koeien liepen altijd ontbonden en daarachter [= daarna] waren ze zo wreed gebonden, dat ze niemand kost los maken. En hun hekken heeft nog gebonden geweest met een ketting mee knopen in, dat ze niemand kost los krijgen. En nu zit die man daar al zo [= aldus] in de hoek van de stoof te verdwijnen. Allez, sedert dat dat hof mee dat gestolen dingen gekocht is, 'n heeft er nog geen uur geluk op dat hof geweest.
En dat zijn die geesten van die doden van wie dat geld gepakt is, die daar weerkeren!

Everbeek-Brakel

Uit: Volksverhalen uit Oost- en West-Vlaanderen, Renaat van de Linden en Lieven Cumps, 1979, pag 146-147
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[ww_soldier]

Koop van een hoeve met een gevonden schat:

De herberg 'Het Peerd' ten oosten van Vichte is gesloopt na de oorlog 1914-1918 en was vroeger bewoond door een zekere X.
De herbergier zag nu en dan een verschijning bij de haag die zijn tuin afzette. Op zekere dag gooide hij en steen naar die verschijning. De gedaante verdween in de grond. X. graafde waar de gedaante verdwenen was en vond er een schat.
X. is gaan boeren in de Walen. Hij zou zijn hof gekcht hebben met de schat die hij gevonden had.

Vichte


Uit: Volksverhalen uit Oost- en West-Vlaanderen, Renaat van de Linden en Lieven Cumps, 1979, pag 147
_________________
Wir kämpfen nicht für Vaterland. Und nicht für Deutsche Ehre! Wir sterben für den Unverstand. Und für die Millionäre.

[Lingekopf]

Leuke verhalen! Ik heb het onderwerp verplaatst naar mystiek, omdat het daar m.i. thuis hoort.
_________________
"Setzen wir Deutschland, so zu sagen, in den Sattel! Reiten wird es schon können..... "
"Wer den Daumen auf dem Beutel hat, der hat die Macht."
Otto von Bismarck, 1869